Ogólna charakterystyka pracy

Jako profesor filozofii prawa i kryminologii nie zwykłem oceniać prac popularnych, które stają się głośne ze względu na subiektywistyczne „smaki” literackie czytelników. Natomiast czynię odstępstwo od zasady i robię to z dużą przyjemnością i satysfakcją ze względu na istotne walory rzeczonej książki.

Zdumiewa mnie nade wszystko zgłębione od strony antropologiczno-filozoficznej zagadnienie teleologii życia człowieka oraz śmiałe i odważne wnioskowania na temat ludzkiej eschatologii. Zarysowane sylwetki bohaterów książki stają się zróżnicowanymi wzorcami osobowymi, hołdującymi wyborom w obszarze egzystencji w szerokim ujęciu, od opartej na zwykłej konsumpcji dóbr doczesnych do szczytowej jej formy, którą można określić mianem miłości różnicującej. Autor w oparciu o niebanalną fabułę pracy, nawiązującą do sytuacji ekstremalnych i trudnych, potrafił zabłysnąć merytoryczną i dojrzałą analizą ludzkich zachowań i postaw. Można rzec, iż jest to naukowa wersja w oparciu o kognitywistyczną wiedzę opisu fenomenu życia człowieka. Staje się on wartością samą w sobie, albo opiera się i wyrasta z różnych substytutów, paliatywów wartości.

Interesującym wątkiem jest w pracy dyskurs na temat wiary i religijności człowieka. Zwracam uwagę, iż Autor słusznie rozdziela od siebie te pojęcia i wyraźnie docenia ich znaczenie w konstruowaniu jakości własnej egzystencji ludzkiej.

Na tle zgłębionych metaanaliz funkcjonowania osoby w dzisiejszej rzeczywistości, ukazane zostały kwestie pryncypialne i zasadnicze, a mianowicie, co odgrywa rolę busoli i drogowskazu życia dla każdego człowieka. Autor wkroczył w psychologiczną dywagację na temat reaktywności emocjonalnej jednostki, uwypuklając nadrzędną wartość miłości, która jako wysokie uczucie stanowi fundament człowieczeństwa.

Książka dostarcza ogrom wiedzy o fenomenologii miłości, jej roli dla autentycznego życia jednostki i budowania proaktywnych i twórczych postaw człowieka w aktualnej rzeczywistości. Zaprezentowane w książce sytuacje narracyjne pozwoliły Autorowi odnieść się do roli i znaczenia kary pozbawienia wolności jako sankcji penalnej za czyny niedojrzałe i nieuważne osoby, dla realnej poprawy jej zachowania na wolności. Dokumentowanie kary jako grzechu i zła w przestrzeni moralnej oraz immoralnej daje szansę zrozumienia znaczenia wiary i nadziei dla formowania się pokoju wewnętrznego jako istotowej dymensji odpowiedzialnej za sens i cel życia każdej istoty żyjącej w społeczeństwie.

Wspomnieć należy, iż myślenie Autora przybiera postać wartościowania horyzontalnego z wyraźną dominacją paradygmatu czasu, a nie miejsca, paradygmatu całości, a nie części, paradygmatu jedności, a nie konfliktu oraz paradygmatu idei i wartości jako fundamentów dla dobra wspólnego, a nie kryteriów utylitarnych i rzeczowych.

Tego rodzaju rozważania filozoficznoprawne mają na celu ukazać wielowymiarowość, holistyczność natury ludzkiej, a nade wszystko premiować ekologię człowieka w stronę integracji wspólnotowo – kulturowej. A ponadto ze względu na przemijający charakter czasu, osoba winna siebie definiować w każdej chwili życia, dążąc do proaktywności twórczej za każdą cenę.

Czytając książkę odnosi się wrażenie jakby czytelnik ją konsumował w postaci najwspanialszej strawy, gdyż jej język jest doskonale prezentowany i przypomina kulinarny rarytas.

Lektura recenzowanej pracy odsłania, odkrywa, ale nade wszystko tworzy rzeczywistość będącą rezultatem wysiłku podejmowanego na rzecz zaspokojenia potrzeby zaprowadzenia we wspólnotach społecznych królestwa dobra, prawdy i piękna.

[…]